Power-vrouwen, power to the women!

Met het volgende stuk loop ik al een tijd in mijn hoofd, maar kom er nooit toe om het te plaatsen, ...ik weet eigenlijk niet goed hoe ik moet beginnen en hoe ik alle losse gedachten tot een verhaal kan maken... De eerste gedachte om hier over te schrijven kwam toen Paps in het ziekenhuis lag. Ik vind mijn Mams en Power-vrouw. Een soort ... Super-Mams ofzo... Ondanks tegenslagen en moeilijke situaties maakt zij het beste van elke dag. Ook Oma is een Power-vrouw... maar dat zijn niet de enige, er zijn er meer. Power-vrouwen komen in alle soorten en maten, met alle leeftijden. Power-vrouwen zijn sterk, staan voor de situatie waar ze zich in bevinden en willen die zelf oplossen..., doen naast hun werk als zelfstandige ook nog "even" een studie om hun doel te bereiken of voeden alleen een kind op... bovenal zijn Power-vrouwen trots.

Ik??... Nee,...ik ben geen Power-vrouw...in tegenstelling tot hen maak ik problemen waar zij ze proberen op te lossen. Ik observeer de Power-vrouwen in mijn omgeving, 1 van hen schreef: "Pain is temporary, pride last a lifetime..." Of... naja, daar kwam het in ieder geval op neer... Ik denk dat trots de Power-vrouw drijft, want wat als ze dat niet meer zouden hebben? Ik ga geen namen noemen en zeker geen situaties beschrijven want behalve trots is de Power-vrouw ook bescheiden en zal nooit problemen aan de grote klok hangen, slechts enkele vertrouwelingen horen bij een selecte groepje insiders die weten wat er gaande is. Degenen waar ik over schrijf zullen zichzelf herkennen in de omschrijving die ik heb vermeld...

Power-vrouwen, ...het is een eer om me onder jullie te mogen bevinden, misschien leer ik er zelf nog eens wat van ... ;-)

Schaapjes tellen en korte nachten...

Mijn kortste nacht van de week is de nacht van zondag op maandag. Zondag lukt het mij nooit om vroeg te gaan slapen, hoe erg ik ook mijn best doe met schaapjes tellen, en maandag...maandag vertrek ik om 06.00, als ik fiets....met de bus eerder. Gemiddeld sta ik op tussen 05.15 en 05.30. Ik weet echt dat er mensen zijn die eerder op staan, en daar heb ik ook erg veel bewondering voor, maar voor mij is dit echt heeeeeel vroeg.

Maar genoeg over mij, Vriendje heeft ook vaak korte nachten, soms door het vroeg opstaan, soms door het laat thuis komen uit zijn werk, of door beiden...ook dat is een optie. Laatst ging hij zijn bed uit om 04.50 en kwam de deur weer in om 21.30. Hij was kappot!!! Uitslapen dus de dag erna. Zaterdag dus geen geluiden van buren die hun opstaan-en-naar-het-werk-gaan-ritueel aan het uitvoeren zijn. Helaas was ik vergeten mijn wekker uit te zetten, dus die gaat om 06.30 af, ik vervloek mezelf binnensmonds. Maar ja, Vriendje hoort mijn wekker lang niet altijd en ik hoop dat deze keer er 1 van is.Tot mijn grote afgrijzen hoor ik na anderhalf uur draaien om 08.00 echter een boormachine. Daar word je in geen geval vrolijk van, laat staan als je meer dood dan levend je bed bent ingestort de dag ervoor. Vernijnig trekt Vriendje het dekbed over zijn hoofd. Oeps.... daar kan ik maar beter even uit de buurt blijven. Zo zacht mogelijk verlaat ik de slaapkamer, als ik de deur dicht wil doen piept die, de vloer op de overloop kraakt en zo ook de tweede en derde traptrede van boven. Daarnaast zet ik ook de lamp in de logeerkamer nog eens aan omdat ik anders niets zie, en dat zie je in de slaapkamer natuurlijk. Lamp uit en de trap af... Probleem is dat als je wil slapen je deze geluiden tien keer zo hard ervaart. Ik besluit om beneden te blijven, weg bij krakende traptreden en piepende deuren, oh ja... 08.00 op zaterdagochtend, had ik dat al vermeld? In het uur dat volgt hoor ik slaande deuren, de boormachine of is het een schuurmachine(?) en een wasmachine die wordt aangezet. En tv waarvan de volumeknop gevonden is, of juist niet... een buurvrouw die begint met piano spelen...Ikzelf die de douche aanzet en de koelkastdeur die ik dicht sla...

Zo komt het dat zowel Vriendje als ik rond  9.30 op de bank zitten, beneden, wezenloos voor ons uit te staren omdat we eigenlijk nog wel zouden kunnen slapen...Sorry Vriendje. Enjoy the weekend!! :-(

Een pompoen teveel...

Al vanaf dat Vriendje begon met fotograferen heb ik heel erg de neiging gehad om ook 'iets' te doen. Wat dan ook..., 'iets' voor mezelf.... Zo begon ik in de zomer van 2009 met de eerste prototypetjes van Funky Flowers. Haarbloemen van stof geinspireerd op de jaren '50 van de vorige eeuw. Zo ben ik ook weer begonnen met schrijven en zo begon ik in september met 'Projekt Pompoen'. Criterium was wel dat ik met Project Pompoen bezig mocht zijn tot Halloween, niet langer... Anders is het net zoiets als ....de kerstboom opzetten voor 5 december bijvoorbeeld, dat kun je ook niet maken...soort van heiligschennis.

Pompoen-projektjes waren leuk om te doen! Zelfs Vriendje hielp me erbij, soms van de wal in de sloot door met een bus deo aan te komen zetten ipv de haarlak om te impregneren, maar dankzij hem weet ik wel dat ik het 'hoedje' er niet af hoef te slopen met een slachtmes maar gewoon kan zagen. Ik had een heks, een standaard gezichtje, Pluto, Goofy, een (pacman)spookje, een uil en Hello Kitty en toen.... toen ging het mis... Er was wel vaker wat mis gegaan, de zogenaamde 'hoedjes'waren in het begin absoluut niet netjes, het slachtmes leverde me een paar keer bloedende vingers op,.. de prikpen begaf het al na Projekt 1... De heks, Projekt nr.2, zat maar op 2 punten vast en daardoor kantelde de afbeelding binnen no-time. Mijn schepje om de pompoenen-prut mee uit te scheppen heeft meerdere keren in de vuilnisbak gelegen, gooide ik het gelijk weg met de prut. Deze keer was echter anders...

Na vorige week zondag, de 31e oktober brak ik de belofte om niet na Halloween verder te gaan met de pompoenen.... Ik had er nog twee dus... tja... zonde...  dus waarom niet... Maar er rust een vloek op, ik weet het nu zeker, ik had die belofte niet mogen breken. Donderdag besloot ik aan mijn, wat ik dacht, 1-na-laatste creatieve uitspatting te beginnen, 4 november, vier dagen te laat. Ik was helemaal happy want ik had besloten de muis van Tom & Jerry uit te snijden, wetende dat iemand dit erg leuk zou vinden begon ik dan ook. Na een anderhalf uur zwoegen moest ik het echter op geven, ergens kun je het stripfiguur er wel in herkennen maar....tja.... wat kan ik er van zeggen....duidelijk geval van 1 pompoen teveel. Dus nu wat te doen... De allerlaatste pompoen bewaren, kijken of hij volgend jaar september haalt? Invriezen? Pompoentaart van maken? Soep van koken? Ik ben er nog niet uit, ik weet wel dat ik iets mis op de lage tafel waar nu geen uitgeholde pompoen meer staat. ..Tot volgend jaar zak ik het moeten doen met de foto's en in september 2011 begin ik weer, tot Halloween, ...geen dag langer.... dat brengt ongeluk ...wisten jullie dat... ;-)

Ehhhmmm... tja, Projekt Mislukt...
die krijgen jullie
natuurlijk lekker niet te zien. :p