Back in the summer of ... '97

24 september 2010

Vanochtend fietste ik rond zeven uur van huis weg. De straat uit, een klein stukje tegen het verkeer in, maar dat rijdt er toch niet niet rond die tijd. Naar rechts, naar links, over de brug, met het fietspad mee tot aan de stoplichten. De straatlantaarns weerspiegelen in het glinsterende wegdek dat nog nat is van een recente regenbui. Door het tunneltje, langs de zijkant van het station en dan de tweede zijstraat rechts. Als ik de bocht door kom kijk ik via het raam in de Dinningroom van Hotel Lion d'Or. Kelners en serveerster die bezig met hun morningshift zijn druk in de weer met ontbijtjes en potten koffie. Ik denk terug aan de tijd dat ik zelf die morningshifts draaide en ik degene was die van tafel naar tafel hobbelde met borden porridge en 100 soorten cereals... Back to the summer of.....'97.

In de zomer van 1997 was ik 19 jaar oud. Vlak voor mijn eindexamen Mode en Kleding had ik besloten om een paar maanden in het buitenland te gaan wonen, werken en leren. En na mijn eindexamen vertrok ik. Het werd Engeland, een badplaatsje in het zuiden, Eastbourne genaamd. Dit plaatsje wordt voornamelijk bewoond door vele gepensioneerden, en in de zomer door studenten die het toerisme draaiende houden. Ik denk dat het stadje meer hotels telt dan huizen. Na mijn eerste ervaringen bij een hotel dat me volledig uitbuitte vond ik mijn draai in het Imperial Hotel aan Devonshire Place. De deur van het hotel uit, links en 20 meter vooruit, dan stond je op de boulevard bij de bandstand. In de dinningroom werkte ik met Nederlanders, Fransen, Spanjaarden en Portugezen ik deelde mijn kamer korte tijd met een Duits meisje. Op school zat ik in de klas met Finnen, Duitsers, en een hoop Chinezen, Jappaners, Vietnamezen..... Aziaten, laten we het zo noemen. Bevriend raakte ik met een aantal Finse mensen waaronder Miss Helsinki. Ik vond haar alleen al heel erg stoer omdat ze boven de 20 was, ze noemde me Frog-eye en als afscheidscadeautje gaf ik haar een Nederlands-Fins woordenboek. Haar favoriete, meest grappige Nederlandse woord was 'bosbes'. Een van de jongens was een beetje zonderling, maar daarom ook wel op een bepaalde manier interessant. Hij ambieerde geen geweldige baan of groot huis, hij wilde in zijn eentje door Siberie reizen. Iedere keer dat ik op Discovery Channel zo'n survival-programma kijk moet ik aan hem denken. Natuurlijk ben ik ontzettend benieuwd of hij zijn droom heeft waar gemaakt. Helaas was internet destijds nog niet tot Mijn Wondere Wereld doorgedrongen. Anders zou je misschien nog steeds contact hebben met deze mensen. Miss Helsinki heb ik wel terug gevonden, via Facebook, en raad eens.... ze spreekt Nederlands! Niet door het woordenboek overigens... Vermakelijk genoeg heeft zij een aantal jaar lang in Amsterdam gewoond. De zomer van 1997 bestaat in mijn herinneringen als de zomer van de Malibu's on the rocks, Melonhead drinken in The Coastbar, dansen in Kings, cakebreaks at Shadows en niet te vergeten; de maandagavonden in pub Maxims. Zon, zee en strand, zelfs in Engeland en naar de Mc D. als de pub's en bars gingen sluiten.

Eastbourne ligt vlak bij het Country Park 'The Seven Sisters', dit natuurgebied bestaat uit krijtrotsen die je vanaf de boulevard met de kustlijn mee ziet buigen. In de loop van de jaren ben ik deze locatie nog een aantal keren tegengekomen op tv. In de film 'Robin Hood' met Kevin Costner zie je de rotsen als Robin of Locksley weer voet zet op Engelse bodem. In 'Harry Potter and the goblet of fire' zie je het landschap voorbij komen nadat Harry & company met de Via Via naar de World Cup Quidditch zijn verplaatst. En in 'Atonement'  komt Mijn Engeland in een van de laatste scenes voor.