Over een Provinciaaltje uit Groningen-city

20 augustus 2010

Tja... da´s gek, normaal gesproken als ik schrijf, begin ik met een titel. Dat is mijn uitgangspunt, de rest brei ik er gewoon om heen. Dit keer niet. Geen uitgangpunt dus. Gewoon beginnen en zien waar ik eindig... da's best eng, want ik ben iemand die liever van te voren weet waar iets (mij) toe leidt.
Gister stond ik voor zo'n zelfde dilemma. Vriendje werkt elk jaar een paar dagen op Lowlands. Ik ben hem dan een klein weekje kwijt en helemaal de eerste paar dagen is communiceren bijna onmogelijk. Zelfs rooksignalen komen niet door. Best vervelend af en toe maar dan bedenk ik me maar dat dit voor hem op werkgebied bijna het leukste is wat hem kan overkomen en dat ik niet zo moeilijk moet doen.

Maar...gisteren was ik dus alleen, en ik had 2 kaarten voor de voorstelling 'Grazy Shopping' gekregen. Daarvoor moest ik naar Carre in Amsterdam. Gelukkig had Miss Rosie gemeld dat ze met me mee zou gaan. Er is echter een probleempje met Amsterdam als je een provinciaaltje uit Groningen-city bent. Het lijkt de grote boze wereld. Amsterdam ken ik in zo verre dat ik weet waar perron 1 is en waar perron 10B is (ja inderdaad, daar vertrekt de trein die me richting Groningen brengt). Buiten dat, weet ik niks, nada, noppes..
Vanuit de veiligheid van mijn wondere wereld dus maar op weg, echt dit ga je niet geloven, met de kriebels in mijn buik. Miss Rosie en ik zouden elkaar treffen bij de metro, en vanaf daar zou zij het wel weten. Van Miss FANatic kreeg ik per krabbel ook nog even door hoe-en-tot-waar-met-de-metro. Fijn dat iedereen zo meeleeft. Omdat Miss Rosie alles verder zou weten had ik van te voren ook niet meer op 9292 gekeken en zo ging ik dus richting Amsterdam, zonder te weten waar het me zou leiden,.... ja naar Carre en uiteindelijk s'avonds weer naar huis maar daar tussen was nog een groot zwart gat. Da's niet handig als je zo neurotisch bent als ik. Dat weet ik voor de volgende keer.

Ik kwam aan op perron 1. Joehoe, dat was bekend terrein, en aangezien ik al weer moest plassen kon ik nog snel even langs de toiletten tegenover 2B. Ik was natuurlijk veel te vroeg... je weet immers niet wat er kan gebeuren :s en de toiletten in de trein, daar wil je echt niet dood gevonden worden. Daarna naar beneden en dan dient het eerste dilemma zich aan: het icoontje voor de metro staat met een pijl naar buiten en op een ander bord met een pijl naar links, gezien als je recht voor de uitgang staat. Hmmmmm okee.... voor een ander zou dit een uitdaging zijn, voor mij was het de hel zo zonder de hand van Vriendje in de mijne, want dan is het namelijk niet eng om de weg niet te weten. Dan lach je er om en dan loop je weer terug. Nu dus niet. Mijn beredenering was de volgende: de pijl naar buiten volgen was direkt de grote boze wereld in, naar links was binnen het station blijven en dus VEILIG. Linksaf dus. Lopend langs de Starbucks en de Hema, en toen kwam ik ergens een Appie To Go tegen, maar da's toch niet dezelfde die bij spoor 14 zit of ben ik nu gek?!? Oh daar!! Weer dat metro-pictogram.... met een pijl... naar buiten.... Toch maar naar buiten dus. Daar loop ik in eerste instantie zo ver recht vooruit dat ik de trap naar beneden met de grote M er boven (verrek, M van Metro!!) achter me laat. Wel zie ik achter de trams ergens een grote M en ook een trap naar beneden.

Gelukkig, op dat moment kreeg ik een smsje van Miss Rosie met de vraag waar ik was. Haar dus maar direkt gebeld. Het duurde nog even voor we elkaar uiteindelijk gevonden hadden maar toen dat het geval was kon ik weer rustig ademhalen... Een provinciaaltje alleen op pad in Amsterdam is gewoon geen slimme zet. Je kunt dan nog zo lang in Haarlem wonen, dat provinciaaltje blijft altijd ergens diep van binnen in je schuilen.

Vlak voordat we bij Carre aankomen, en ja, dat zie je inderdaad van ver al liggen, vraagt een  jongen aan ons of we de weg naar Carre weten. Het kostte me moeite om niet te vragen: "Joh, jij ook een provinciaaltje uit Groningen-city?"

Miss Rosie bedankt! Vond het super gezellig!