Mijn trieste, sombere, kleine wereld....

De wereld waar ik me in bevind momenteel,
biedt weinig zicht, 't is echt niet veel...
Alsof een wolk over mijn wereld is neer gedaald...
en mijn gedachten door de kille mist worden bepaald...
De mist maakt zich meester,... van mijn ziel, mijn lichaam en mijn hoofd,
...raar om dit terug te lezen, weet niet of je 't geloofd...

Een trietse, sombere kleine wereld, dat is alles wat deze dag te bieden heeft
maar ook hier wen ik aan, nadat de tijd me wat gewenning geeft...
Alleen is niet altijd eenzaam, die beperkte kleine wereld valt soms mee,
maar dan toch weer de keerzijde, het is niet altijd makkelijk nee...
Ergens een balans zien te vinden, vooruit kijken en nooit meer terug....
... tijd om mijn blikveld te verruimen, het liefst toch wel heel vlug...

De mist die zich vormt boven de velden, in het vroege ochtendlicht...
de zon die waterig doorbreekt, toch voor de opgang in gezwicht...
Haar stralen die de mist doorbreken, ze terug doet deinzen naar vergetelheid,
maar de mist in mijn hoofd blijft zitten, bemerk ik tot mijn spijt...
Toch zal mijn zon er komen, al zal het langer duren, wie weet een leven lang...
maar dan,... uiteindelijk,... ben ik voor 'alleen zijn' niet meer bang...