My strange case of Dr. Jekyll & Mr. Hyde

Soms twijfel ik aan mezelf, zou ik bijna denken dat ik een vorm van schizofrenie heb... Ik heb de vreemde gave om binnen enkele seconden een totaal andere persoonlijkheid te creeren, als een blad aan de boom om te keren... Mijn glas van half vol, half leeg te laten worden, in plaats van de zon na de regen alleen maar grijze wolken te zien, ... zowel Jekyll als Hyde te zijn,...alleen dan zonder de moorden en de drankjes natuurlijk...

Mijn Jekyll-kant is vrolijk en gezellig, vind het leuk om te bakken en te koken, creatief bezig te zijn, Vriendje te plagen en zingt ontzettend vals mee met bijna elk willekeurig liedje op de radio. Mijn Hyde-kant is mijn sombere alter ego dat stil en achterdochtig is, de moeilijkste weg kiest, voor weinig reden vatbaar is en slecht slaapt. Ondanks dat Dr. Jekyll de overhand heeft is Mr. Hyde altijd aanwezig, als een schaduw... Nooit kan ik hem van me losmaken want ik ben altijd achterdochtig voor wat komen gaat. Er zijn momenten dat ik Mr. Hyde de overhand voel nemen, dat begint met een onheilspellend gevoel in mijn buik. Mr. Hyde is sterker dan Dr. Jekyll en verslaat hem met beide handen op de rug. Voor Jeckyll is het moeilijk om terug te komen en zijn revange te nemen als de donkere wolken eenmaal samenpakken. Uiteindelijk, met de komst van het daglicht verdwijnt Mr. Hyde, ... net zoals de zon hem vandaag heeft verjaagd,...soms moet ik zelf sterker zijn en die knop om zetten, me niet laten belemmeren door 1 van beiden. Jekyll of Hyde...
Tijd om dat te doen!
Dr. Jekyll is terug!
Welkom...

Sleepless in ... Groningen

Zondagochtend heel vroeg, in een huis dat niet het mijne is...

Omdat slapen onmogelijk lijkt heb ik het dekbed gepakt in zit nu op de bank  met het dekbed opgetrokken tot mijn kin, hopend op nog een beetje slaap en luisterend naar geluiden die mij niet bekend zijn. Het continue tikken van de klok illustreert de tijd die langzaam voorbij gaat. Bij de vijver, in het park aan de overkant van de weg hoor ik de ganzen geluid maken, wat voor geluid maken ganzen eigenlijk? Ik zoek het op op Google en kom erachter dat een gans gakt. Weer wat geleerd, en dat terwijl de wereld om me nog in dromenland verkeert. De kerktoren slaat zes maal. Sinds ik hier zit kwamen er twee auto's langs, en een fietser in tegengestelde richting. Alles en iedereen onbewust van het feit dat ze vanaf de bank in 1 van de huizen worden gadegeslagen. De klok van de buren loopt achter, of misschien loopt de kerkklok voor... Beide klokken geven in ieder geval niet om dezelfde tijd aan dat het zes uur is. Hoe de klok van de buren eruitziet weet ik niet maar het klinkt als een ouderwetse klok met klepel, zo eentje die je nog op moet winden. Buiten weerspiegelen de straatlantaarns in het natte wegdek, werpen een gelig licht over het asfalt. Aan de overkant staan zeven auto's geparkeerd, een eend bemoeid zich met de gans bij de vijver. Ergens, hoog boven de straatlantaarn zie ik een lichtje branden, ik irriteer me dat ik niet wat het lichtje is. Als Paps later langskomt vraag ik het aan hem,...wat denk je...: lichtje verdwenen!!! Paps verdwijnt weer richting zijn slaapkamer en ik, ik moet ergens toch in slaap zijn gevallen want het eerste wat ik me daarna kan herrinneren is dat een nieuwe dag is aangebroken in Groningen.

Goeiemorgen, nieuwe morgen!!

"Een vriendelijk gezicht is het belangrijkst..."

"Een vriendelijk gezicht is het belangrijkst", zo luidt de kop van een artikel op de site van MSN. Ik denk hierover na en geloof dat hier wel een kern van waarheid inzit...Al word er naar mijn idee veel te veel op uiterlijk beoordeeld (maar eerlijk is eerlijk, ik doe het zelf ook), als iemand er 'vriendelijk' uitziet dan heeft diegene toch al gauw een streepje voor. Laten we wel wezen, als het inderdaad waar is wat beweerd wordt dan maak ik ook nog een kans in deze wereld. Ik merk het in de winkel, mijn 'doel',... tja, zo kun je het wel noemen is erna te streven om zelfs bij de meest zuur kijkende klant uiteindelijk een glimlach tevoorschijn te toveren. Ik ben niet trots op mijn werk, als ik hoor wat klasgenoten van vroeger voor carrieres heben geneer ik me er voor. Maar,.... je werk is ook wat je er zelf van maakt en ik kan het echt naar mijn zin hebben door een leuke interactie met een klant, nog veel leuker is het als er meerder mensen zich mee gaan bemoeien en een groot gedeelte van de wachtende klanten zijn of haar steentje bijdraagt in het geheel. Het gebeurd maar zelden dat ik chagerijnig naar huis ga, elke dag is anders en brengt wat nieuws. Aan het einde van de dag heb ik in ieder geval weer een paar mensen blij gemaakt.

Kijk, waar het op neer komt is dat ik me in het bovengenoemde statement wel kan vinden, behalve om herinnerd te worden om mijn, niet zo positieve, uiterlijke kenmerken hoor ik graag dat mensen mij aanspreken als 'die vriendelijke mevrouw'.  Tja,.... 'mevrouw' klinkt dan ook wel weer alsof ik al achter een rollator loop maar is natuurlijk beter dan dat ze minder flateuze opmerkingen gebruiken. Daarnaast heb ik een hekel aan het algemene beeld dat mensen wel eens schijnen te hebben over dikke mensen; onverzorgd en stinkend naar zweet. Geloof me dat ik, bij alles wat me lief is, ten allertijde, alles zal doen wat in mijn macht ligt om NIET te voldoen aan dit beeld. Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn, zonder me te moeten verantwoorden waarom ik ben zoals ik ben... 'Een vriendelijk gezicht...' ... ja, dat biedt perspectief, daar kan ik mee leven!

Het artikel stelde overigens niet veel voor en bleek een verkapte reclame te zijn voor een datingssite, de kop ervan zette me echter wel aan het denken, ik bekijk het in een wat groter geheel, spits me niet toe op de datingscene, want laten we eerlijk zijn, we oordelen allemaal, ongeacht of we opzoek zijn naar Prince Charming of niet. Ik,... ach, ik blijf gewoon mijn best doen om elke dag een aantal mensen blij te maken en zal me er zelf niet minder om voelen ;-)

Over Miss Insomnia, lotgenoten en de slaap die ik niet kon vatten ...

Maandagnacht, twee weken geleden:

03.33....Met mijn ogen wijd open kijk ik in het zwarte gat dat onze slaapkamer is. Slapen lukt me niet en mijn hoofd zit vol, waarvan weet ik niet. Vriendje ligt weer naast me in bed nadat hij om 02.00 thuis kwam en eerder op de avond heb ik een heel verhaal op papier gezet voor mijn blog, dat kan het dus niet zijn wat door mijn hoofd spookt. Toch, het slapen wil niet. Zou het glad zijn in de ochtend? Ik ga al anderhalf uur voor ik moet beginnen van huis, dus wat wil ik nog meer doen, eerder van huis gaan is waanzin, dan heet te laat komen gewoon overmacht. Ik stuur via Facebook een berichtje aan Miss Insomnia. Deze Braziliaanse friend heb ik leren kennen in Toulouse. In de zomer van 2001 zaten we bij elkaar in de klas tijdens een zomercursus bij Alliance Francaise. Vaak als ik wakker ben, blijkt zij ook wakker te zijn en voeren we midder-nachtelijke-gesprekken door berichtjes over en weer te sturen. Vannacht niet, blijkbaar kan ze de slaap beter vatten dan ik...

Hoe dan ook, ergens tussen 04.00 en 06.20 ben ik in slaap gevallen, ik heb zelfs gedroomd. Ik droomde dat ik me versliep, dat het al licht begon te worden, dat mijn wekker het niet deed en dat ik Vriendje moest vragen of ik me echt verslapen had. Ondanks dat er in dromen de meest onlogische dingen voorkomen kost het me even tijd om me er van los te schudden. Nog niet geheel wakker begin ik aan mijn opstaan-en-vertrekken-ritueel en als ik eenmaal in de bus zit lijk ik me in een soort parallelle dimensie te bevinden waar men niet meer slaapt, maar ook niet wakker is. Om eerlijk te zijn zien deze mensen eruit alsof ze net zo'n beroerde nacht hebben gehad als ik. Ik voel me gesteund door deze lotgenoten. Joehoe!!.... Ik ben niet de enige!! Ach.... het wordt vanzelf vijf uur en vanavond.... vanavond doen we gewoon ons best om wat meer slaap te krijgen. Van Miss Insomnia kreeg ik rond tienen een berichtje : "Hey Girl, had a wonderfull sleep! such a shame you didn't! xxx" ... Je zou er toch jaloers op worden niet... ;-)