Als iets teer en kwetsbaar is,... makkelijk stuk zou kunnen gaan,
dan ben je er heel voorzichtig mee, want je weet waar littekens voor staan...
Maar heel soms geef je wat van de bescherming toe, iets minder voorzichtig dan voorheen,
omdat het zo natuurlijk lijkt te gaan, en je bent ook niet van steen...
En dan komt het moment, ...het besef dat het te te laat zal zijn.
en naar het oppervlak gedreven, komt die overbekende pijn.
Daar waar jij dacht bescherming te bieden, heb jij nu gefaald,
wonden uit het verleden worden op pijnlijke wijze opnieuw open gehaald
Daarna kun je maar 1 ding doen, je gaat die muur van bescherming weer herbouwen,
een muur twee keer zo dik als daarvoor, want je krijgt steeds meer te verstouwen.
Want elke keer als de muur zal vallen, zal het herstel moeizamer gaan,
en besef je dat je echt sterker, in eigen schoenen moet gaan staan.
Elke dag is er weer 1, deze is op een uurtje na ook heengegaan
en morgen zal gewoon de zon weer schijnen, al zal die achter de wolken staan....
zo mooi beschreven
BeantwoordenVerwijderen