Terwijl de wind buiten raast, piept, kreunt en steunt het huis deze nacht onder het natuurgeweld. Het huis is al oud, al meer dan een eeuw en heeft de wereld zien veranderen in die afgelopen ruim 100 jaar. Niet alleen zag het huis de wereld veranderen, maar ook zijn bewoners,... hun levens en hun gedachten. Het huis heeft mij leren kennen in de afgelopen acht jaar dat ik er woon en ik heb het huis leren kennen, ik ken het kreunen van het huis op een stormachtige nacht, ik ken het kraken van de derde traptrede van boven. Ik weet dat ik tegen de achterdeur moet schoppen eer deze mee wil werken en dat de voordeur klemt bij warm weer. Ik weet uit hoeveel vreselijke groene tegeltjes de badkamer bestaat en ik weet dat de douche nooit helemaal de juiste temperatuur heeft. Het gat in de muur in de woonkamer, de kleine beschadigingen aan de kast die bijna niemand ziet behalve ik,... de vlekjes in de zwarte vloerbedekking...de gebarsten tegel in de keukenvloer... Ik ken de eigenaardigheden van het huis, het huis kent de mijne.
Deze nacht zie ik de wekker verspringen op 03.33, net zoals ik dat gister zag,... en de nacht daarvoor,...en ook de nacht daarvoor. Ik denk aan de mensen die ook wakker zijn deze nacht en hoop dat ze weten dat ze niet de enige zijn... Dat er iemand is die aan hen denkt,... rond de klok van drieen op deze nacht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten