de herfst heeft zijn intrede al gedaan, dat heb ik niet mis...
Om me heen zie ik ook dat het seizoen zijn opwachting al maakte, langzaam binnen sloop,...
besef ik als ik door het paradijs van herfstkleuren loop...
Toch weet ik ook met zekerheid te zeggen,
de we de lat wat temperatuur betreft vandaag boven de 20 graden kunnen leggen.
Het is de zomer die terug vecht, de herfst als vijand ziet,
...geduldig opgeven wil zij niet...
Deze dag lijken tegenstellingen in elkaar over te gaan,
ik loop rond met blote armen, blote benen, heb zelfs mijn open schoenen aan.
Kom op zomer, laat zien wat je waard bent, wat je kan...
ik beloof je, ik geniet er elke seconde van...
Twee weken geleden schreef ik:
"Hoe de herfst zich aanmeldde, 12 september 2011...
terwijl ik op de fiets zit ervaar ik het zelf.
De regen die ons in deze zomer heeft geteisterd, geplaagd,
wordt zo uit mijn geheugen weggevaagd...
Deze middag, zo rond de klok van vijven,
wilde ik dat ik de tijd kon bevriezen, dat het nog wat langer zo kon blijven...
De zon speelt verstoppertje, laat zich af en toe zien tussen blad en boom...
geeft de verkleurde bladeren een extra dimensie, zonder schroom...
De wind is besluiteloos, weet niet uit welke richting hij wil waaien,
probeert zo onrust onder de blad'ren op de grond te zaaien...
Afhankelijk van de wind weten zij niet of ze links- of rechtsom zullen gaan,
...zijn net zo besluiteloos, lijken in dubio te staan...."
...Maar vandaag, 13 dagen later lijkt de zomer even eigenwijs als ik, ...lijkt toch haar slag te slaan,
besluit tegen alle verwachtingen in haar eigen weg te gaan...
Weigert zich door de herfst gewonnen te geven,
leidt meer dan ooit haar eigen leven...
Zij wil haar moment nog grijpen, deze ene keer nog stralen,
totdat ze zich moet overgeven en de herfst haar uiteindelijk in zal halen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten