ik zie je moeizaam voortbewegen in het mulle, zware zand.
Ik zie dat emoties afwisselen, boosheid, teleurstelling, pijn en soms ook spijt,
maar weet dat je het punt eens zal bereiken dat je naar berusting leidt.
Ik hoop dat je je weg zal vinden, niet te gehaast, maar elke stap op zijn tijd,
zodat wonden kunnen helen, en je overhaaste beslissingen mijdt .
Ik hoop, vanuit de schaduw, dat verder verdriet je blijft bespaard,
want om dat gade te moeten slaan My Friend, ben je mij teveel waard.
Leer je nieuwe omgeving lief te hebben, vlucht niet, leer haar te vertrouwen,
zodat je met 1 enkele stap voorwaarts aan jouw toekomst kan gaan bouwen.
Mocht je me nodig hebben, grijp me dan slechts bij de hand,
je weet waar je mij kan vinden, .... ik sta aan de waterkant ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten