toen ik hoog boven de grond mijn leven begon...
Aan mijn tak, we waren met velen,
was ik genoodzaakt de eerste zonnestralen te delen.
Als knop nog, maar klaar om te ontwaken,
en mijn reis naar volwassenheid te maken...
Tijd verstrijkt..., de maartse buien, de wisselvalligheid,
hebben me op de warmte van de zomer voorbereid.
Ik? ... Ik ben in de kracht van mijn leven,
groot en groen, met zuurstof om te geven...
Schaduw heb ik om te delen,
ben zo een plezier voor velen....
Weer een wisseling van seizoen,
ik ben nu danig uit mijn doen...
Ik voel mijn kracht verdwijnen, voel dat het gebeurd,...
terwijl wij van groen naar geel zijn verkleurd.
Een dezer dagen, velen hebben het al gedaan,
zal ook ik mijn weg naar beneden gaan...
... Mijn tak zal leeg zijn, eenzaam, verloren en kaal,
als ik dwarrelend naar beneden afdaal...
Ik... weemoedig om het seizoen dat ik verloren ging...,
verdord, vertrapt en rottend besef me maar 1 ding...
Ik? ... Ik heb mijn bestaan op moeten geven,
maar met het vroege voorjaar begint ook weer het nieuwe leven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten