waardoor ik even de blauwe lucht niet zag...
Blijven liggen op bladeren en bloem,
maken blauwer blauw, het groener groen.
De druppels zijn weldadig, de natuur, zij slaakt een zucht,
de geur van de regen, je ruikt het in de lucht...
Met mijn hoofd naar de wolken gericht,
voel ik de regen op mijn gezicht.
Het lijkt of ik tot leven kom,
maar het stopt even plotseling als het begon.
Ik kijk naar beneden, nat gras omringd mijn voeten,
ik bedenk me waar ik heen zou moeten...
De onweer, in de verte nog te horen,
laat zich door de wind verstoren...
Wolken worden weggeblazen, de zon die breekt weer door,
maakt de dag even stralend als ervoor...
De natuur geniet en met al haar macht,
tovert ze nog meer kleur in haar bloemenpracht...
Aarzelend beweeg ik me voort,
in deze wereld die mij niet toebehoord.
Op zoek naar mijn bestemming, dolend in het groen,...
komt het besef dat ik dit alleen moet doen...
Ik wandel verder,... zal er moeten komen...
daar is het... de geheime doorgang naar mijn dromen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten