Tussen werkelijkheid en dromen....

Ken je dat gevoel,... net voor je ontwaakt,
... dat je niet helemaal wakker bent, maar ook niet meer slaapt?
Dat is het moment,... daar komen dromen tot leven,
kun je je fantasien de ruimte geven...
Terwijl het eigenlijk niet zou kunnen, niet zou mogen,
kan ik geen weerstand bieden, word er in mee gezogen...

Niets is wat het lijkt en niets lijkt wat het is,...
onbewust een onbehaagelijk gevoel; ergens gaat dit mis...
Dat gevoel, ik stop het heel ver weg, laat de stemmen in mijn hoofd zwijgen,
nu, voor deze ene keer, wil ik mijn zin eens krijgen.
Ik houd mijn ogen stevig dicht, sluit alles buiten, toekomst en verleden zijn mij onbekend,
alles dat telt is hier en nu,  alleen maar jij en dit moment...

Het is of ik door je naar een andere dimensie ben meegenomen,
ver weg, naar een onbekende plaats, ergens tussen werkelijkheid en dromen.
Niets kan mij hier raken, hier ben ik veilig,
Jij en ik samen, dit ogenblik, het is me heilig...
Met jou zou ik hier kunnen blijven tot in de eeuwigheid,
maar onze tijd samen is alweer voorbij, bemerk ik tot mijn spijt...

Langzaam lost het op, brokkelt het af, die wereld van mijn dromen,
worden mijn lang gekoesterde verlangens mij 1 voor 1 ontnomen...
Wanhopig klamp ik me er aan vast, niet in staat je nu al op te geven,
om eventjes, heel eventjes nog samen op de grens van dromen te kunnen zweven...
Het is ons niet gegund, hoe ik het ook vermijd,
met een harde, onverbiddelijke klap ben ik weer terug,... in mijn eigen werkelijkheid