wolken van bovenaf gezien, als in vogelvlucht...
Wolken aan een loodgrijze hemel, van elke kleur beroofd,
... onweerswolken, in mijn hoofd ...
In de ochtend, in de avond, midden op de dag, een etmaal lang,
... bij zonsop- en bij zonsondergang ...
Wolken die de maan weerhouden om over mij te waken deze nacht,
... geen 'man in the moon' die naar me lacht ...
Geen sterren om me gerust te stellen, ik ben zo verward,
boven mij de oneindigheid,... tot in de verste verte zwart.
De sterren, de maan, ze zijn als mijn vrienden, zonder iets te hoeven zeggen,
weten zij mijn angsten te weerleggen ...
Wolken, ze zijn er voor mij, ze zijn er voor jou,
tegen die achtergrond van helderblauw.
Boven een voorbij razend landschap, gezien vanuit de trein,
ik bekijk ze,... bestudeer ze, vormvast lijken ze niet te zijn.
Hoe dichter ik bij mijn bestemming kom,
hoe meer plaats zij moeten maken voor de zon ...
Wolken die ontbreken, slechts de zon in het blauw, het lijkt perfect misschien,
maar ik mis die wolken, wil ze terug, ... ik wil ze zien ...
Wolkenloos mist de lucht zijn diepgang, heeft geen inhoud, verteld me geen verhaal,
... zonder wolken, zo leeg, zo eenzaam en zo kaal ...
Jij bent als die ontbrekende wolken, dus weet dat ik aan je denk, ... je mis...
... en dat elke dag zonder jou, weer een dag teveel zonder jou is ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten